Η θεραπεία του Μπονουί

Λουκρητία March 23, 2012 2 Comments

Πέρασα μισή ώρα προσπαθώντας να παρηγορήσω τον κύριο Μπονουί. Όχι με αγκαλιές και χάδια. Με είχει βάλει να του διαβάσω πώς θεραπεύει ο Χριστός. Αφού πρώτα με υποχρέωσε να κατέβω με την ρόμπα ως την είσοδο της πολυκατοικίας να πάρω το φύλλο μιας μηνιαίας χριστιανικής εφημερίδας που είδε το πρωί και το λιμπίστηκε. Προσπάθησα να το αποφύγω στην αρχή. «Ξέρεις, ο πόνος είναι η μόνη σίγουρη οδός προς την ενηλικίωση», του είπα. Ο κύριος Μπονουί όμως έχει πάσο απεριορίστων διαδρομών μεταξύ εφηβείας και πρόθυρα ενηλικίωσης. Μα ποτέ δεν περνάει την γραμμή. Σαν το αόρατο χέρι που δεν άφηνε την Οσία Μαρία την Αιγυπτία να μπει στον ναό. «Πονάς ακόμη;» τον ρώτησα. Σήκωσα τα μάτια από το άρθρο και τον είδα κάτω από τα σκεπάσματα στον καναπέ με τα μάτια κλειστά κι ένα περίεργο σαδιστικό χαμόγελο στα χείλη. Τελικά ο Χριστός δεν ξέρω αν θεραπεύει ή σώζει, αλλά σίγουρα αποκοιμίζει. Και τώρα σσσς ησυχία, μην ξυπνήσουμε τον Μπονουί.