Δε τάξι ντράιβερ
Το διακοσμητικό γούστο της -όχι και τόσο- συμπαθούς τάξης των ταξιτζήδων είναι γνωστό. Εικαστικές παρεμβάσεις που όλοι έχουμε λατρέψει. Παναγίτσες, Χριστούληδες, ματάκια, ασημένια σκορδάκια, ξεχαρβαλωμένα σκυλάκια που κάνουν φραπέ τον λαιμό τους, αιωρούμενα αρωματικά δεντράκια κι άλλα τέτοια χαριτωμένα.
Κι εκεί που νομίζεις ότι τα έχεις δει όλα, έρχεται ένα ζεστό κυριακάτικο απόγευμα Ιουνίου να σου υπενθυμίσει ότι there is always space for improvement. Να με συμπαθάτε για το αγγλικό. Θα φταίει αυτό που αντίκρυσα σήμερα με το που μπήκα στο ταξί για το σπίτι.
Πάνω από το ταξίμετρο, φωτογραφία αετού περήφανου σε προφίλ, με φόντο τους Δίδυμους Πύργους και μια αμερικάνικη σημαία να ανεμίζει ανάμεσά τους. Από τον καθρέφτη να κρέμεται ένα λαγοπόδαρο σε μια γκριζοπράσινη απόχρωση και κολλημένη στο ταμπλώ μια ταλαιπωρημένη φωτογραφία του Αγάλματος της Ελευθερίας. Εδώ έχουμε θέμα, σκέφτομαι. Ζυγίζω με την άκρη του ματιού μου τον ταξιτζή. Γύρω στα 50, αξύριστος, λίγο μαυρισμένος και το πρόσωπό του σκαμένο από τις ρυτίδες.
Με το που του λέω πού πάμε, το έχει σανιδώσει, τόσο που σπινιάρει κι αρχίζει να κορνάρει μανιωδώς. “Μήπως να πηγαίναμε λίγο πιο cool; Έτσι κι αλλιώς δεν βιαζόμαστε”. Τι ήθελα και το είπα. Χτύπησα bull’s eye. Γυρνάει, με κοιτάει, γουρλώνει τα μάτια του κι αρχίζει το παραλήρημα… “Α ρε girl, τι μου λες τώρα. Ξέρεις τι έχω πάθει εγώ; Ε; Ξέρεις;”. Εννοείται πως η ερώτηση ήταν ρητορική και πως δεν μου έδωσε καν τον χρόνο να προφέρω ένα “α”.
Συνέχισε απτόητος. “Έζησα στη Νέα Υόρκη, New York, μα μου έλειπε η πατρίδα, you know. Έτσι λοιπόν μια μέρα τα πούλησα όλα, fuck them all σκέφτηκα και here i am τώρα. Αγόρασα αυτό το ταξί με το που έφτασα. Good investment μου είπαν τότε. Και ξέρεις, όχι δόσεις και τέτοια. Cash, όλα cash. Και τώρα έχει χάσει την μισή του αξία, goddammit! Και πριν 4 μήνες έχασα τη sister μου. Τρακάρισμα. Αυτή πρόσεχε, ο άλλος όμως…”. Θέλω να του πω ότι λυπάμαι που το ακούω αυτό, αλλά και πάλι δεν με αφήνει να αρθρώσω κουβέντα. “Και ήταν νέα you know, young! Και άκρη δεν μπορώ να βγάλω. Too much bureaucratic shit! Είμαι κουρασμένος, fed up μ’ ακούς; Και όλα πάνε προς τα πάνω. Ακούω on the news για τις συντάξεις, it’s crazy. Το euro πήγαινε μια χαρά, αλλά την φάγανε την χώρα, οι politicians, αυτοί. Ναι αυτοί. Ακούω για μίζες, Siemens, crazy. Και κανείς δεν τιμωρείται. Goddammit!”.
Ως εδώ, σκέφτηκα. Δεν μπορώ να αντέξω άλλο το ντελίριο του επαναπατρισμένου ταξιτζή. Μου φτάνουν τα δελτία των 8. Κάπως πρέπει να το ελαφρύνουμε το κλίμα κι έτσι τον ρώτησα πώς είδε τον αγώνα της Εθνικής. Η απάντησή του δεν ήταν η αναμενόμενη. “Δεν ξέρω girl. Δεν τον είδα. Δεν με ενδιέφερε, αλλά χάρηκα που το ματς με την Αγγλία ήρθε tie. ‘Cause ξέρεις, το soccer δεν είναι τόσο popular στην Αμερική”. Έμεινα έκπληκτη να τον κοιτάω. “Μα νόμιζα ότι εσείς οι ομογενείς την πονάτε την Εθνική και την Ελλάδα γενικά πολύ περισσότερο από εμάς εδώ…”. “Ω μα τι μου λες τώρα girl. Κι εγώ έτσι ήμουν όσο βρισκόμουν εκεί, αλλά τώρα… now είναι αλλιώς. Now ξέρω πώς είναι πραγματικά η Ελλάδα και λυπάμαι, it’s very sad!”. “Και γιατί δεν γυρνάτε πίσω τότε;” ρώτησα εγώ με αφέλεια. “Ααα, girl. Αν μπορούσα… αλλά δεν μπορώ. Τα πούλησα όλα, everything. Δεν έχω τίποτα εκεί. Πώς να γυρίσω; And start all over; Στην ηλικία μου; Too late. Τώρα i ‘m stuck here…”.
Δεν είπα τίποτα μετά από αυτό. Ούτε κι αυτός. Δυο λεπτά μετά είμασταν έξω από το σπίτι μου. Πλήρωσα, καληνύχτισα κι ευχήθηκα good luck. Από τότε όμως δεν μπορώ να βγάλω απ’ το μυαλό μου την τελευταία του κουβέντα. “Stuck here”. Αυτό είμαστε. Κολλημένοι εδώ, κι άντε να βρούμε τρόπο να ξεκολλήσουμε. Κι εμείς κι η χώρα.
0
0
0
0
Χαχααα! Λουκρητία, έχεις ακούσει το Mr.Cab Driver του Lenny Kravitz???dedicated στον επαναπατρισμένο ταξιτζή
Χαχα ναι !blac, καλό κομματάκι που για κάποιο λόγο μου θυμίζει Πάσχα. ΜΗΝ ΤΟ ΨΑΞΕΙΣ, δεν υπάρχει λογική στον συνειρμό μου, ως συνήθως. Για την ιστορία όμως, το ηχητικό χαλί στην όλη συζήτηση ήταν Διονυσίου. Ξεκίνησε με το "Αφιλότιμη" και τελείωσε με το "Αχαριστία".
Α καλά θα τρελαθώ επί τόπου όμως!!!! Και εγώ με ένα συγκεκριμένο Πάσχα το έχω συνδυάσει!! ως χαριτωμένο πειραχτήρι(με την καλή έννοια) που είμαι,το τραγούδι το είχα αφιερώσει για συγκεκριμένο λόγο (που δεν μπορώ να ξεστομίσω-θα γίνω ρόμπα/LOL)στο αδερφάκι μου σε ένα κοινό μας ταξίδι! χαχαχααα
Το μουσικό χαλί ήταν πάντως για βαριά σεκλέτια LOL!! Σκέψου όμως να είχε play list από εκκλησιαστική υμνολογία!!(διότι το’χω ζήσει και αυτό!!!)
Χαχα τι να πω… Τυχαίο; Ναι τυχαίο!
Αλλά ναι πολύ πόνος μώρε μάνα μου. Μου έχει τύχει και μένα δεξιός ψάλτης που μου ΄χε κάνει πριβέ συναυλία με ποτ πουρί των καλύτερων ψαλμωδιών. Πέτυχε κι άνθρωπο εν τω μεταξύ.
Αλλά άσε να μην αρχίσουμε να λέμε τις παράλογες μουσικές επιλογές των κίτρινων καβαλάρηδων, γιατί εγώ έχω πετύχει και ταξιτζή ο οποίος αφού ισχυρίστηκε ότι είναι στην ΚΥΠ-ΕΥΠ, μετά μου εκμυστηρεύτηκε ότι είχε γράψει μουσική και στίχους στο "Ζαβαρακατρανέμια" το οποίο μάλιστα μου το τραγούδησε λάιβ για να διαπιστώσω την "φωνή-καμπάνα" όπως χαρακτηριστικά είχε τονίσει….
πριβέ συναυλία? τυχερούλα!
Χαχαχαααα ίλεος ίλεος!!!!! καλά δεν υπάρχουν οι άνθρωποι ! Ζάβαρα –κάτρα-νέμια???είχε όντως φωνή-καμπάνα?
Υπάρχουν και πιο ΔΡΑΜΑ!τοποιημένες σκηνές σε cab πάντως! ο driver να έχει γίνει ένα με το πίσω κάθισμα (είχε ρίξει την πλάτη του καθίσματός του στο τέρμα) και να απορώ πως στο καλό βλέπει τον ορίζοντα μπροστά του! Ένα σου λέω Λουκρητία…το κεφάλι του είχε γίνει ένα με τα γόνατά μου! χαχαχαχα
Κοίτα, κατά μία έννοια, ήταν όντως καμπάνα. Αλλά ξέρεις, ήταν σαν την καμπάνα της Κυριακάτικης λειτουργίας, τόσο ενοχλητική, η οποία γίνεται ακόμα χειρότερη με την μάνα σου να σε σκουντάει "έλα ξύπνα, χτυπάει η καμπάνα, ώρα να πάμε εκκλησία".
Είναι απίστευτοι γενικώς οι ταξιτζήδες, έχω άπειρες ιστορίες που θα λέω στα εγγόνια των φίλων μου.
χαχαχαα
ναι ναι!! και το άλλο πού το πας? Συνεχίζω τη στιχομυθία για να καταλάβεις …
-έλα ξύπνα, χτυπάει η καμπάνα, ώρα να πάμε εκκλησία!Πήγε 9 η ώρα!!!!ΔΕ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ …
Μούσια…δλδ η απόλυτη χρονική παραπλάνηση! Διότι ήταν πάντα 1 ώρα πριν , μη σου πω και μιάμιση απ’ότι έλεγε κάθε φορά
Αν και σε μικρή ηλικία βέβαια τότε…την ψυλλιαστήκαμε γρήγορα τη δουλειά και πράξαμε ανάλογα!!χαχααα
ΥΓ oops… η τελευταία μου πρόταση στο προηγούμενο σχόλιο-τώρα που τη διαβάζω-πώς είναι γραμμένη έτσι??? Ούτε σκηνή από αμαρτωλό best selling DVD να ήταν!!!LOL
εννοούσα, ότι βρίσκονταν σε τέτοιο σημείο η πλάτη του καθίσματος που ευθυγραμμίζονταν με τα γόνατά μου!κατανοητό έτσι?
Α καλά, αυτό δεν είναι τίποτα… Να έρχεται η μάνα να με λιβανίζει κυριολεκτικά όμως πριν την λειτουργία… "Έλα ρε μάνα έλεος, δεν μου φτάνει η μαστούρα που θα φάω στην μάπα στην εκκλησία πρέπει να με φτιάχνεις κι εσύ ακόμα δεν άνοιξα το μάτι μου;" Κι άλλα τέτοια επικά…
Κατανοητό, κατανοητό. Αν και προτιμούσα την dirty version, διότι ως γνωστόν το σεξ πουλάει!
Χαχα Λουκρητία!!!δεν παίζεσαι!καλά εμείς (λόγω του ότι ο μπαμπάς εργαζόταν στη Σαουδική Αραβία, όταν ήμουν πιτσιρίκα) είχαμε προμηθευθεί και πρώτης κατηγορίας λιβάνια, τα καλύτερα δλδ! τί να λέμε τώρα? η απόλυτη μαστούρα!χαχαχαα
Α ρε γι' αυτό σας άλλαζε η μάνα σας τα πετρέλαια με την εκκλησία… τώρα έρχονται όλα και κουμπώνουν!
LOL!!!πολύ καλό!!!!!!
Με σύμμαχό μας τον ΟΠΕΚ, τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα και δη τον σεΐχη Μοχάμεντ Αλ Λιβανά (εξ ου και το λιβάνι που σου έλεγα)και με την επική ,δική μου, παιδική επαναστατική φυσιογνωμία, η διακοπή λειτουργίας της στρόφιγγας πετρελαίου δεν άργησε να έρθει!!! χαχαχααααα
Χαχα πάλι καλά που τα κατάφερες !blac πριν να είναι αργά!
Χαχα Λουκρητία! οι αδερφές μου να φανταστείς μου έχουν στήσει ανδριάντα στον κήπο του πατρικού! Απλά αναφέρω για την ιστορία , ότι κάθε 16 Αυγούστου τιμούν τη χάρη μου! Χαχαχα ΝΑΙ ΝΑΙ διότι είμαι κατά βάθος ένα θαρραλέο παιδί, αν και δε μου φαίνεται εκ πρώτης όψεως :-)!
Μ' αρέσει ο τρόπος που σκέφτεστε όμως… 15 Αυγούστου η Κοίμηση της Θεοτόκου, μία μέρα μετά, 16 Αυγούστου η Ανάσταση της επαναστατημένης θυγατέρος.
Χαχαχ!!!!Κοντά είσαι Λουκρητία μου!!! αχ κωλύομαι και δεν μπορώ να πω περισσότερα! δλδ ‘θου κυριε φυλακη τω στοματι μου’ (σε αυτό το σημείο μπήκε η μάνα μου μέσα μου, χαχαχα)
ΥΓ1 δεν είναι τυχαία πάντως η ημέρα του πανηγυρικού, μη σου πω και πανηγυριώτικου εορτασμού της αφεντιάς μου! είναι μεταξύ άλλων η γενέθλια ημέρα
ΥΓ2 γιατί δλδ, μπας και δεν σου αρέσει η ημερομηνία??? :-)διότι η Ανάσταση …είναι το ζητούμενο της επίγειας ζωής ‘η όχι ???:-)
Χαχαχ!!!!Κοντά είσαι Λουκρητία!!! αχ κωλύομαι ,και δεν μπορώ να πω περισσότερα! δλδ ‘θου κυριε φυλακη τω στοματι μου’ (σε αυτό το σημείο μπήκε η μάνα μου μέσα μου, χαχααχα)
ΥΓ1 δεν είναι τυχαία πάντως η ημέρα του πανηγυρικού, μη σου πω και πανηγυριώτικου εορτασμού της αφεντιάς μου! είναι μεταξύ άλλων η γενέθλια ημέρα
ΥΓ2μπας και δεν σου αρέσει η ημερομηνία??? διότι η Ανάσταση …είναι το ζητούμενο της επίγειας ζωής ‘η όχι???:-)
Χαχα δεν είναι ανάγκη !blac λίγα λες, πολλά καταλαβαίνω.
Όσο για το δεύτερο ΥΓ σου, μια χαρά είναι η ημερομηνία, αλλά επέτρεψέ μου να έχω μία ένσταση ως προς την Ανάσταση να είναι το ζητούμενο της επίγειας ζωής.
Κατ' εμέ, που είμαι και λίγο πιο αφελής, το ζητούμενο είναι να είμαστε ευτυχισμένοι. Βλέπεις δηλώνω άγνοια ως προς τις μεταθανάτιες υποσχέσεις καθώς ως τώρα δεν έχω πάρει σαφείς απαντήσεις όσες φορές κι αν έχω ρωτήσει διάφορους. Κι έτσι λοιπόν, λέω δεν ξέρω και παύω να ασχολούμαι. Όχι ότι την καταργώ ή αρνούμαι την υπαρξή της, απλά δηλώνω ότι δεν ξέρω. Τόσο απλό. Τώρα αν βέβαια αναφέρεις την ανάσταση με μεταφορική έννοια, είμαι μαζί σου.
Αχ πολλά έγραψα μες στα ξημερώματα. Κάπου εδώ θα σε καληνυχτίσω γιατί έχουμε πρωινό ξύπνημα (μα χωρίς καμπάνες -κάτι είναι κι αυτό)
Καλή ξεκούραση !blac :ο)
στην καθαρότατη μεταφορική έννοια αναφερόμουν Λουκρητία, και μόνο σε αυτή!!!! δεν με έπιασες!
Tosbah ala khair Λουκρητία! ελληνιστί.. Καλη νύχτα!
καλη ξεκόυραση
I love the "Goddammit!" Goddammit και από μένα.
Χαχαχα καλημέρα lexx, goddammit!