Κυριακή μεσημέρι, γύρω στη 1. Πίνω τον καφέ μου λιωμένη σε ένα καναπέ κάτω από κάτι μεγάλα πλατάνια. Έχω πεταχτεί για μια νύχτα στα Καλάβρυτα γιατί μου περίσσευαν 100 ευρώ, μα κατά κύριο λόγο γιατί έχω μάθει ότι υπάρχει εκεί γύρω η μονή της Αγίας Λαύρας και θέλω να την μολύνω με την ανωμαλία μου. Ο Θεός έβαλε το χέρι του κι απέτυχε το σχέδιό μου. Πιο δίπλα υπάρχει ένας αρχαίος τόπος θυσίας. Σκέφτομαι να πάω να με σφάξουν και να αφήσω το αίμα μου να ποτίσει το χώμα και να φυτρώσουν σαρκοβόρα φυτά, μιας κι ο Χριστούλης πήρε το κοπιράιτ των παπαρουνων. Δυστυχώς ούτε αυτό έγινε, διότι ουδείς προθυμοποιήθηκε να πιάσει το μαχαίρι. (more…)

Δυο μέρες μας χωρίζουν απ’τον Αύγουστο, το Έβερεστ των διακοπών. Οι περισσότεροι φίλοι μου έχουν φύγει για κάποιο νησί κι όσοι δεν το έχουν κάνει ακόμα, είναι με το ένα πόδι μες στο σπίτι και το άλλο στο λιμάνι. Μέχρι να φτάσουμε ως εδώ, έχει προηγηθεί ένας χειμώνας με πολλά άγχη και κούραση που έρχεται και απογειώνεται με την γκρίνια και τα καλοκαιρινά νευράκια καθώς ετοιμάζουμε βαλίτσες. Ρε αγάπη μου πρέπει πραγματικά να τα κουβαλήσεις όλα αυτά μαζί σου εκεί που θα πάμε; Αφού όλοι μέρα θα λιώνουμε στην παραλία! (more…)

Πρώτη μέρα στη δουλειά μετά την μίνι άδεια που είχα πάρει μπας και εξαφανιστούν αυτοί οι αναθεματισμένοι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια, και από το πρωί παλεύω με την ηλεκτρονική αλληλογραφία που μαζεύτηκε μέσα σε αυτές τις 2 μέρες. (more…)

Σε μια χώρα που ένα κόμμα τολμά και κάνει λόγο για άξιους κι αξίες, περιμένεις το μεγιστο αγαθό της ζωής να έχει την θέση που του αρμόζει. Αυτή που ανά τους αιώνες έχουν ορίσει φιλόσοφοι κι έχουν εξυμνήσει ποιητές. Κι όμως μια χούφτα σφαίρες φτάνουν για να το στείλουν στον πάτο του κάδου να κάνει παρέα με κάθε είδους ευτελές σκουπίδι, εξισώνοντάς το ακόμα και με μία μπανανόφλουδα. (more…)

Αχ μας τα ‘λεγε ο μπαμπάς της Θεοδώρας ότι η Κρήτη βγάζει πρώτης ποιότητας προϊόντα και ειδικά καλό χόρτο, αλλά δεν μας είπε ότι βγάζει και βαρβάτα παληκάρια που προτάσσουν τα (δασύτριχα;) στήθη τους στον αγώνα κατά της διαφθοράς. Ντροπή του! Τι παράλειψη ήταν αυτή!

Πάλι καλά που ο καλός μου Carχιμάκης φρόντισε να με πληροφορήσει με σχετικό email στη δουλειά μου χτες. Αχ και τι email…. Με τα έντονά του γράμματα, τα γραφικά του, την μουτσουνίτσα του στο πλάι (για να είσαι σίγουρος ποιος είναι αυτός ο άτρωτος ChuckNorrάκης -Κρητικός ντε!). Δεν θα το έκανα ζήτημα, αλλά με συγκίνησε το βρωμόπαιδο. (more…)