Ας υποθέσουμε ότι ετοιμάζεστε για διακοπές κάπου στο εξωτερικό. Φανταστείτε το λίγο παρακαλώ πριν συνεχίσω. Ωραία. Φτιάχνετε λοιπόν την βαλίτσα σας. Τι είναι αυτά που βάζετε μέσα; Ρούχα, παπούτσια, οδοντόβουρτσα, σώβρακα (οι κυρίες βάζουν και λίγα πρόστυχα εσώρουχα γιατί πρέπει να είναι έτοιμες να γευτούν τα ξένα πιάτα), καλλυντικά, φορτιστή κινητού. Σαμπουάν και λοιπά είδη που μπορείτε να προμηθευτείτε από το μέρος που θα πάτε τα αφήνουμε έξω. Γιατί εξάλλου να προσθέτουμε βάρος στην βαλίτσα;
Υπάρχει όμως κάτι που ίσως χρειαστείτε κατά την διάρκεια των διακοπών σας, δεν μπορείτε να το πάρετε μαζί σας κι επίσης δεν μπορείτε να το βρείτε εις την αλλοδαπήν. Τουλάχιστον όχι έτσι όπως πρέπει… Έχετε καμιά ιδέα τι μπορεί να είναι αυτό; Ελάτε, δεν θα σας ταλαιπωρήσω άλλο.
Η απάντηση στον μίνι γρίφο μας είναι το Σώμα του Χριστούλη. Ή αλλιώς, η Θεία Κοινωνία. Δεν μπορείτε να μεταλάβετε καλά μου χριστιανόπουλα. Κι αυτό είναι ένα δράμα από μόνο του. Δεν μπορεί βέβαια να ανταγωνιστεί το Θείο Δράμα του Γιόκα με τα χέρια σε διάσταση σαν άλλος Ζορμπάς, αλλά όπως και να το κάνετε, είναι ένα σοβαρό πρόβλημα.
Το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισε κι ένας κληρικός της Αρχιεπισκοπής Αθηνών όταν βρέθηκε στην Ιταλία στα πλαίσια της Διεθνούς Οικουμενικής Συνόδου Ορθοδόξου Πνευματικότητος. Έπηξε το μάτι του δόλιου στο άμφιο και την γενειάδα, ήρθε και φούντωσε και θέλησε να διώξει τις βρώμικες σκέψεις από το κεφάλι του με τον γνωστό και δοκιμασμένο τρόπο. Να μεταλάβει. Έλα μου ντε όμως που το μόνο που υπήρχε εύκαιρο εκεί γύρω ήταν αυτή η κατάπτυστη αλλόδοξη όστια. Λύγισε, δεν άντεξε και την κατάπιε. Δυστυχώς αυτό ήταν και η αρχή του τέλους για την καριέρα του. Ετέθη σε αργία και πάει ντουγρού για καθαίρεση.
Γι’ αυτό αδελφοί μου, σας εφιστώ την προσοχή. Αν ξαφνικά εκεί που πίνετε το μοχίτο σας, νιώσετε την ανάγκη να δροσιστείτε με το θεϊκό καρπάτσιο της Εκκλησίας μας, παλέψτε το. Μην ενδώσετε στον Βελζεβούλη. Η όστια δεν είναι τίποτα άλλο από μια σοκοφρέτα πασπαλισμένη με παπισμό αλλά δίχως την σοκολάτα. Ενώ η δικιά μας η ορθόδοξη Θεία Κοινωνία είναι ένα σύγχρονο θαύμα. Κόβουμε το μπουτάκι του Χριστούλη κι αυτό αμέσως μετατρέπεται σε ψωμάκι, το οποίο κάνουμε παπάρα στο αίμα του. Δεν είναι τυχαίο που κι η Σιωπή των Αμνών έκανε τόσο μεγάλη επιτυχία όταν πρωτοβγήκε. Επρόκειτο για το πρώτο ντοκυμαντέρ στην ιστορία του Χριστιανισμού πάνω στην παρασκευή της Θείας Κοινωνίας. Δεν ξέρω αν με παρακολουθείτε. Ο Χάνιμπαλ δεν ήταν κανίβαλος. Ήταν απλά ένας ερασιτέχνης παπάς.
Είναι απορίας άξιο πάντως πώς μέχρι και σήμερα δεν έχει επιληφθεί η Εκκλησία μας αυτού του ζητήματος. Να ρίξει στην αγορά συσκευασμένη Θεία Κοινωνία α λα fast food. Να μπορείς να πας στο σούπερ μάρκετ και να πάρεις 2-3 πακέτα να σου βρίσκονται. Υποθέτω ίσως γιατί δεν έχει βρεθεί επιχειρηματικό μυαλό εξιδεικευμένο στο food industry αντίστοιχο μ’ αυτού του Εφραίμ στο real estate. Κρίμα πάντως, γιατί θα ήταν μια πραγματική επανάσταση. Το μόνο προϊόν το οποίο δεν θα περιείχε Ε κι άλλα τέτοια κολασμένα συντηρητικά. Το Σώμα του Χριστούλη δεν έχει ανάγκη από τέτοια. Εδώ μένουν αναλλοίωτα λείψανα απλών αγίων…
Leave a Reply