Τον Σταυρό σας ρεμάλια!
Κατά τον Ησίοδο, το κουτί της Πανδώρας έκρυβε όλα τα δεινά του κόσμου, το οποίο άνοιξε η άτιμη και μας πήρε η κάτω βόλτα έκτοτε. Κατά την Λουκρητία, το χειροποίητο κουτί της κρεβατοκάμαρας κρύβει κάτι αμαρτωλά θαύματα, τα οποία βρήκα τυχαία σήμερα η κολασμένη καθώς έψαχνα για ένα πολύχρωμο κολιέ για να έρθει και να δέσει η υπερπαραγωγή-ντύσιμο.
Ο λόγος για δύο φυλαχτά με Τίμιο Ξύλο, πολυκαιρισμένα, βρώμικα κι αηδιαστικά. Καλά θα μου πείτε, το τελευταίο μπορεί να ισχύει και χωρίς κάποια άλλη απαραίτητη προϋπόθεση. Μόνο να σκεφτείτε ότι έχει κυλήσει το αίμα του καλού μας Χριστούλη πάνω του κι έχει ξεραθεί κάνοντας αυτή την γνωστή σκούρα κρούστα -ξέρετε- που δεν βγαίνει όσο και να τη ξύνετε με το νυχάκι. Μπλιαχ λέμε. Τώρα το πώς βρέθηκαν εκεί να κολυμπάνε ανάμεσα στα χαριτωμένα μπιχλιμπίδια μου σαν λευκό εσώρουχο που φέγγει στο black light, είναι απορίας άξιο. Είναι όμως και σατανική σύμπτωση να τα ανακαλύψω την ημέρα που γιορτάζει η Εκκλησία μας την ύψωση του Τιμίου Σταυρού.
Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Σταυρός υπήρξε ο πρώτος απινιδωτής στην ιστορία της ανθρωπότητας, καθώς ανέστησε μια νεκρή γυναίκα που ακούμπησε πάνω του η Αγία Ελένη στην προσπάθειά της να διαπιστώσει ποιος είναι ο σωστός ο πρόστυχος μιας και είχε βρει τρεις κάτω από έναν αρχαίο ναό της θεάς Αφροδίτης στον Γολγοθά. Από τότε τον τιμάμε με νταούλια και θυμιατά και παράλληλα σκορπάμε τα ροκανίδια του σε κάθε γωνιά της γης λες και είναι ασπιρίνες.
Εμένα αυτή η γιορτή μου ξυπνά γλυκές αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία. Πάντα τέτοια μέρα πηγαίναμε με την μάνα σε ένα μικρό εκκλησάκι που βρισκόταν στην άκρη του βλαχόνησου. Παραθαλάσσιο κάτω από κάτι μεγάλα βράχια που τα έβλεπες κι έκανες τον σταυρό σου να μην πέσουν και σε πλακώσουν. Η τοποθεσία που έχει διαλεχθεί για να χτιστεί το εκκλησάκι του Σταυρού είναι διαβολική. Ο από πάνω δρόμος καταλήγει στην ντισκοτέκ που πάει η νεολαία μας και κάνει τα αίσχη. Το πιάνετε το υπονοούμενο ε; Ο ένας δρόμος σε οδηγεί στην ακολασία, ο άλλος στον καλό Θεούλη. Διαλέγεις και παίρνεις. Νιώθεις για λίγο Neo στο Matrix.
Το σαδιστικότερο όλων είναι αυτό που βρίσκεται πίσω από το εκκλησάκι. Ένα παλιό εγκαταλελειμμένο σφαγείο. Κάποτε πήγαιναν εκεί οι κτηνοτρόφοι και πετσόκοβαν τα ζωντανά τους. Τώρα πάνε οι πιστοί σαν πρόβατα να απαντήσουν τον Δημιουργό τους. Οι ομοιότητες βγάζουν μάτι, κι αν συνεχίσετε να παιδεύετε το μυαλουδάκι σας, θα σας βγει και τ’ όνομα ως αμαρτωλοί και βλάσφημοι.
Όλα αυτά ικανοποιούσαν την διαστροφή μου. Την γλύκα όμως μου την χάριζε το παστέλι που πουλούσε μια συμπαθέστατη γριούλα στο μίνι πανηγύρι που στηνόταν έξω από το εκκλησάκι. Καθόταν πάντα στο τελευταίο εκατοστό του τσιμεντένιου πεζουλιου. Τέλος τσιμέντου, αρχή θάμνων ήταν η θέση της λες και δεν ήθελε να ενοχλήσει τους άλλους businessmen που είχαν απλώσει την πραμάτεια τους αγενέστατα. Με τα πιο χαμογελαστά μάτια που έχω δει ποτέ σε ηλικιωμένο άνθρωπο, πούλαγε το παστέλι της, κομμένο σε σχήμα ρόμβου και τυλιγμένο σε λαδόκολλα. Μαζί με αυτό σου έδινε κι ένα ματσάκι βασιλικό δεμένο με μια κόκκινη κορδέλα. Από τότε όποτε μυρίζω βασιλικό, θυμάμαι αυτόν τον μαυροφορεμένο όγκο και ο ουρανίσκος μου ψάχνει να βρει την ηδονή από το μέλι και το σουσάμι.
Θυμάμαι μου είχε κάνει εντύπωση και είχα ρωτήσει την μάνα “Μα καλά τι δουλειά έχει το παστέλι στην γιορτή του Σταυρού;” Εκείνη τότε δεν μου είχε απαντήσει. Είχε μόνο χαμογελάσει πονηρά. Έπρεπε να περάσουν κάμποσα χρόνια για να καταλάβω ότι το πραγματικό παστέλι χαρίζεται συνομωτικά κάθε βράδυ έξω από το εκκλησάκι καθ’όλη την διάρκεια του χρόνου. Ζευγαράκια αφήνουν τα υγρά του έρωτα πάνω στο πεζούλι σαν στάλες αγιασμού που πέφτουν πάνω στα κεφάλια των πιστών και τους καίνε. Και τώρα που το σκέφτομαι, ίσως η γριούλα το γνώριζε και γι’ αυτό πούλαγε το παστέλι της. Να τσιγκλίσει τον Θεούλη.
14 Comments
Comments are closed.
Το καλύτερο σου κομμάτι!:
εξαιρετικό!
ισορροπεί με μαεστρία μπαλαρίνας ανάμεσα σε εύθραυστα συναισθηματικά όρια!
γλυκόπικρο, σατυρικό (με την αρχαιοελληνική έννοια), συμβολοποιημένα ρεαλιστικό και φυσικά παιχνιδιάρικα βλάσφημο…
Γλυκό σαν παστέλι 🙂
@Aνώνυμο: Με σκλαβώνεις!
@Bruja: Αχ μάνα μου εσένα θα βάλω να προλογήσεις την βιογραφία μου μου φαίνεται. Τα λες καλά κι επιστημονικά όπως μ' αρέσει!
@Stef: Αχ ναι, θέλω λίγο γαμώτο!
Καλησπέρα σας :ο)
Θες παστέλι; Σα δε ντρέπεσαι κυρία πράμα με ολόκληρο βλόγ… Να μη με λένε Stefano αν όποτε πας στο σκατόνησο δεν σου στείλω καπάκι με ταχύπλοο τον παπα-Νικόλα της ενορίας μας. Να σε βάλει να κάνεις χίλιες μετάνοιες σύρριζα στους θάμνους…
Κατ'αρχήν Stefane, για να μην λέμε κι ό,τι θέλουμε, πού την είδες την κυρία; Σε παρακαλώ πολύ, εγώ δεν σου μιλάω έτσι. Κατά δεύτερον, δέχομαι να κάνω τις μετάνοιες αρκεί να είναι ο παπα-Νικόλας σε κάποια απόσταση, γιατί είναι περίεργα αγόρια οι παπάδες. Και κατά τρίτον, καλύτερον και μακρύτερον, μην βάζεις τώρα τον Αλαβάνο και τον Τσίπρα στη συζήτησή μας έτσι απότομα. Πόση ηδονή να αντέξω η αμαρτωλή…;
Αν δεν θέλεις παπά για τις μετάνοιες, προσφέρομαι εγώ κι ας μην είμαι παπάς… Τις χρειάζεσαι τις μετάνοιες, μετά από τόσο αμαρτωλά λόγια!
Άσε καλέ Heliotypon. Xίλιες φορές τα τρελά αγόρια της Εκκλησίας τότε. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να αντισταθώ στην γοητεία σου.. Αλλά μην μου το παίζεις και χαμηλοβλεπούσα παρθένα. Πες μου ότι σοκαρίστηκες, να πάω να μεταλάβω η αμαρτωλή…!
Άντε καλημέρα! :ο)
Καλά, από γοητεία, μπορείς να δεις και μόνη σου. Αλλά εγώ από φιλανθρωπική διάθεση προσφέρομαι, μια και δεν μπορώ να σε αφήσω να ρημάξεις στην αμαρτία. Κάποιος πρέπει να σε βοηθήσει να δεις το φως το αληθινό (θα φτιάξω ατμόσφαιρα με κεριά και φωτιστικά εφέ…).'Ελα κόρη μου στον θείο για μετάνοιες και μην διστάζεις…
Κοίτα να δεις μεγάλη καρδιά ο θείος… Και σε είχα παρεξηγήσει βρε! Αλλά δεν το θεωρείς λίγο οξύμωρο να αυτοαποκαλούμαι αμαρτωλή κι εσύ να θες να με σώσεις από την αμαρτία; :ο)
αυτό με τις μετάνοιες ενώπιον εκκλησιαστικών πατέρων (κάτι για απολύμανση, παρακαλώ!) ανάμεσα στα βάτα θα ναι καλό για την βιογραφία σου…σκέψου το!!
Καλή μου Bruja, έχω κάνει πολλές χριστιανικές βρωμιές (κατηχητικό, χριστιανικές κατασκηνώσεις, κλπ), τις οποίες θα σας αποκαλύψω σιγά σίγα και θαρρώ είναι υπεραρκετές για την βιογραφία μου. Αλλά να το δώσω, ερμμ συγνώμη… να κάνω μετάνοιες μπροστά σε τρελό ρασοφόρο αγόρι δεν νομίζω να το τολμήσω. Δεν έχουν και τακτ ρε γαμώτο…!
Καλημέρα :ο)
Μα να σε σώσω με περισσότερες αμαρτίες θέλω. Με ομοιπαθητική…
Γεια σου ρε Heliotypon με τις εναλλακτικές θεραπευτικές μεθόδους σου! Τα σέβη μου! Θα υποκλινόμουν αλλά σε φοβάμαι… Κάτσε να πιάσω τοίχο!