“Δεν είμαι καθόλου ρομαντικός. Δεν γέρασα τόσο ακόμα”. Αυτή η πρόταση του Όσκαρ Ουάιλντ θα μπορούσε να αντιφεγγίζει τύπου tattoo πάνω στο κορμί μου σαν φάρος στο ύψος της καρδιάς. Ως άνθρωπος της λογικής που είμαι, δεν θα μπορούσε να είναι και αλλιώς. Λούτρινα αρκουδάκια, τριαντάφυλλα, αναμμένα κεριά και λοιπά ρομαντικά αντικείμενα που χρησιμοποιούνται στην ιεροτελεστία του καταπιεσμένου έρωτα, με αρρωσταίνουν. Δυστυχώς, όχι με τον τρόπο που θα το απολάμβανα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει αυτομάτως πως αποκλείω την εκδήλωση των συναισθημάτων, αλλά για να το πω και διαφορετικά: ποτέ δεν υπήρξα ο τύπος του ανθρώπου που θα λιώσει σαν σιρόπι στο άκουσμα ενός συγκεκριμένου τραγουδιού, ούτε κατανάλωσα δεκάδες μολύβια να ζωγραφίζω ραγισμένες καρδιές.

Πριν συνεχίσω και πριν αρχίσετε να κουνάτε τα κεφάλια σας πάνω-κάτω αποδοκιμάζοντας, μια μικρή παρένθεση: Ναι ο έρωτας είναι πάντα καταπιεσμένος. Είτε πρόκειται για παράνομο, είτε για φανερό, ως συναίσθημα παραμένει σαρωτικός μέχρι να ξεφουσκώσει απότομα. Στην πρώτη περίπτωση δεν εκφράζεται γιατί δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες, ενώ στην δεύτερη τίποτα δεν φαίνεται να είναι αρκετό ώστε να αποδώσει την ένταση του αισθήματος. Αυτά για τώρα, κλείνει η παρένθεση.

Λοιπόν ναι, ποτέ μου δεν έχω ζωγραφίσει ραγισμένες καρδιές ούτε τις έχω θανατώσει με βέλη. Τις έχω ζωγραφίσει αλλιώς όμως. Ένεκα του ταλέντου από μικρή και της απύθμενης βαρεμάρας κατά τη διάρκεια του μαθήματος στο σχολείο, έχω εξετάσει την καρδιά ενδελεχώς. Όπως και όλα τα όργανα του σώματος, πάντα με την βοήθεια του κύριου “Εσωτερικός Κόσμος”. Έτσι φώναζα την κούκλα που είχαμε στην βιολογία για την μελέτη της ανατομίας του ανθρώπινου οργανισμού.

Πού θέλω να καταλήξω; Στο πολύ απλό πως ασχέτως αν υπήρξες ένας μικρός Πικάσο ή όχι, κανείς δεν φαίνεται να γλιτώνει το σύνδρομο της ραγισμένης καρδιάς. Όχι όμως αυτό της μουτζούρας, αλλά εκείνο της φύσης. Για να βοηθήσω: έτσι αποκαλεί η επιστήμη την απότομη έκρηξη ανδρεναλίνης και άλλων ορμονών του στρες, με συνέπεια την αιφνίδια διόγκωση και δυσλειτουργία στην αριστερή κοιλία. Η εξίσωση ξεκινάει με ένα ισχυρό σοκ ή κάποιο συναισθηματικό τραύμα και καταλήγει με έμφραγμα. Και όπως ίσως σωστά θα φαντάζεστε, οι γυναίκες έχουν 7,5 φορές περισσότερες πιθανότητες από τους άνδρες να εκδηλώσουν αυτό το σύνδρομο.

Με λίγα λόγια, τι κι αν αποφεύγετε τις ρομαντικές καλλιτεχνίες; Η καρδιά θα ραγίσει στο τέλος. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.

*Αναδημοσίευση από www.eyedoll.gr