Το ρεπό του Μπονουί

Λουκρητία March 26, 2012 5 Comments

Όταν ξενυχτάς τον νεκρό στο σπίτι, έχεις την εντύπωση πως θα σηκωθεί κάποια στιγμή να σου μιλήσει. Ή νιώθεις το πνεύμα του να φέρνει κύκλους πάνω από το κεφάλι σου σαν όρνιο. Αυτή την αίσθηση έχω σήμερα όλη μέρα. Ο κύριος Μπονουί παίζει τον ρόλο του μακαρίτη. Περιφέρεται ασκόπως στο σπίτι, μετά κάθεται για λίγο στον καναπέ, μου αλλάζει τα κανάλια κι ύστερα σηκώνεται και αρχίζει να χοροπηδά στο κρεβάτι. Και δως του πάλι από την αρχή. Πού είναι το περίεργο θα μου πείτε. Δεν έχει πει ούτε λέξη από το πρωί. Και θα έβαζα στοίχημα πως η μόνη φορά που συναντήθηκαν τα βλέμματά μας ήταν όταν φόρεσα τις παντόφλες του. Δεν με ενοχλεί η σιωπή. Αλλά η παρουσία του είναι πιο ηχηρή κι από κραυγή. Δεν άντεξα και τον ρώτησα. «Μα τι παριστάνεις όλη μέρα;». Πήρε μια χαρτοπετσέτα και μου έγραψε «Σήμερα πήρα ρεπό από σένα». Χασκογέλασα. Πόσο αστείος. Από την άλλη όμως, σκέφτομαι πως σε λίγο το ρολόι θα δείξει μεσάνυχτα και το ρεπό του θα λήξει. Και τότε θα μου έρθει με ύφος απαρηγόρητου αγοριού στον καναπέ και θα αρχίσει να παίζει πιάνο με τα δάχτυλα των ποδιών του στις πατούσες μου. Κι εγώ σπάω το κεφάλι μου να βρω πώς θα τον εκδικηθώ για την σημερινή ημέρα. Απόψε θα κοιμηθώ μες στο ψυγείο.