Τον χειμώνα σου βλέπω
Δεν μπορείς να ντύσεις το σπίτι μου για τον χειμώνα. Και δεν γίνεται να του βγάλεις κάτι για το καλοκαίρι. Είναι ένα σπίτι που δεν έχει εποχές. Έχει μόνο την ηλικία μου. Μετά από έξι χρόνια που μένω σε αυτό το διαμέρισμα, σκέφτομαι πως πριν την ενοικίαση ενός σπιτιού θα έπρεπε να υπάρχει η δυνατότητα test live. Ακριβώς όπως το test drive στα αυτοκίνητα. Ή τουλάχιστον, η δυνατότητα προσομοίωσης όλων των εποχών προτού αποφασίσεις να υπογράψεις το συμβόλαιο. Φυσικά τίποτα από αυτά δεν είναι εφικτό να γίνει, αλλά είναι κάτι που έχω ευχηθεί κάθε φορά που κοιτάζω την μπαλκονόπορτα του σαλονιού μου.
Εκεί βρίσκεται το φορητό κλιματιστικό που αγόρασα το καλοκαίρι. Περίπου την ίδια εποχή είχα έρθει να δω το σπίτι. Τότε δεν φανταζόμουν πως αυτοί οι τοίχοι θα απαντούσαν στο αιώνιο ερώτημα για το τι χρειάζεται ένας άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος. Τώρα ξέρω. Η ευτυχία είναι συνάρτηση των τετραγωνικών και των διαθέσιμων τρόπων θέρμανσης. Εγώ δεν έχω παράπονο. Έχω το φορητό κλιματιστικό και ένα αερόθερμο. Δεν χρειάζομαι τίποτα περισσότερο. Αν κλείσω και το παντζούρι, ο χειμώνας ούτε που θα μου χτυπήσει την πόρτα. Καναπές, μίνι κλιματιστικό, αερόθερμο, υπολογιστής και τηλεόραση. Λες και ζεις σε ένα αυγό με στοιχειώδεις ανέσεις.
Κοιτάζω την ετήσια έκθεση οικονομικών και κοινωνικών δεικτών για το 2011 και αναρωτιέμαι πόσοι από το 43% που απάντησε πως έχει την οικονομική δυνατότητα για ικανοποιητική θέρμανση, δεν ανήκουν πια σε αυτό το ποσοστό. Πόσοι από αυτούς πέρασαν το καλοκαίρι με το βλέμμα στον χειμώνα. Δεν είναι καθόλου παράλογο. Θα το έχετε παρατηρήσει και εσείς: έχουμε αρχίσει να συζητάμε αυτόν τον χειμώνα από την περασμένη άνοιξη. Και όχι μόνο εμείς μεταξύ μας. Ακόμη και οι προσφορές στο ραδιόφωνο έχουν προσαρμοστεί.
Αντί διημέρων, πλέον κληρώνονται σόμπες που καίνε βιομάζα. Γνωρίζω ανθρώπους που προσφέρονται να καούν οι ίδιοι στη σκέψη του πρατηριούχου υγρών καυσίμων. Γνωρίζω όμως κι άλλους που συμπεριφέρονται στον χειμώνα σαν να συμπληρώνουν δελτίο ΠΡΟΠΟ. Διαθέτουν τζάκι, καλοριφέρ και air condition και τα χρησιμοποιούν εκ περιτροπής. Αναλόγως ποιον θέλουν να αντιμετωπίσουν κάθε φορά. Ή για να είμαι πιο σωστή, ποιον επιτρέπει η τσέπη τους να αντιμετωπίσουν. Τον πωλητή καυσόξυλων, τον πρατηριούχο ή τη ΔΕΗ. Εσείς ποιον προτιμάτε; Μην μου πείτε μόνο πως προτιμάτε μια ζεστή αγκαλιά. Γιατί τότε θα πρέπει να σας θυμίσω πως συνήθως αυτή συνοδεύεται από κρύα πόδια.
*Αναδημοσίευση από το Βήμα
