Ο παππούς είναι αυτό που λέμε λεβεντάντρας. Παρά τα 70 του χρόνια, περιφέρεται ακούραστος γύρω-γύρω σαν ζουζούνι που το παγίδευσες σε βάζο. Τρέχει στα αμπέλια, μετά στις ελιές, το σπάει το μεσημέρι με σιέστα, ενώ το απόγευμα καβαλάει το μηχανάκι και πάει να βρει πελάτες για τα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Κάπου στο ενδιάμεσο της ημέρας, επιδιορθώνει και χτίζει. Αν τα φέρει έτσι η κακιά ώρα και δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να βάλει το χέρι του, το δημιουργεί. Ή μάλλον, το καταστρέφει για να το φτιάξει. Ένας κανονικός δαίμονας της Τανζανίας. Άλλες γενιές αυτές θα μου πείτε. Και θα έχετε απόλυτο δίκιο.

Μέχρι να παντρευτεί την γιαγιά ήταν ένας απλός τσοπανάκος. Σαλαγούσε τα πρόβατα με την γκλίτσα του και κάθε άνοιξη τον έβρισκε σε άλλο βοσκοτόπι. Πολλές φορές αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το χωριό του. Τότε ήταν που έλιωνε η γιαγιά. Κόρη πλούσιας οικογένειας, μαράζωνε όταν ο τσοπάνης εξαφανιζόταν για μήνες. Τι κι αν της έλεγαν πως θα μπορούσε να είχε όποιον ήθελε, εκείνη είχε μαγευτεί από την βουκολική βαρβατίλα του παππού. Κάπως έτσι θα βγήκε και η έκφραση “τρίβεται στην γκλίτσα του τσοπάνη” υποθέτω. Αλλά είχε κι εκείνη τους λόγους της. Ο παππούς ήταν πιπίνι. Κυριολεκτικώς. Μεταξύ τους έχουν περίπου 10 χρόνια διαφορά και φέτος έκλεισαν 50 χρόνια παντρεμένοι. Σε όλα αυτά τα χρόνια βέβαια, ο παππούς ήταν ζωηρούλης. Είπαμε, άλλες γενιές, είχε και πέραση στις γυναίκες ως άντρας, ε δεν θέλει και πολύ. Μιλώντας βάσει στοιχείων, σας λέω πως μέχρι και πριν λίγα χρόνια, η μπογιά του δεν είχε ξεφλουδίσει ούτε χιλιοστό. Κι αυτό βέβαια το έχει καμάρι.

Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν που δεν έχει ησυχία και περιφέρει τις κατακτήσεις του σαν αόρατα παράσημα στο πέτο, την βρήκε από το κύκλωμα υπερσυνταγογραφήσεων. Πατώντας fast forward, θα σας πάω στο τέλος της ιστορίας. Είχε αφήσει το βιβλιάριο υγείας στο φαρμακείο, ιδιοκτήτης του οποίου ήταν ένας ανιψιός του. Ο τελευταίος τα βρόντηξε πριν λίγους μήνες καθώς χρωστούσε σε όλο τον ντουνιά. Το βιβλιάριο κατέληξε στα χέρια του παππού ξανά και η αποκάλυψη αυτής της ύπουλης θείας τιμωρίας έγινε όταν πήγε στο γιατρό να του γράψει τα φάρμακα για την πίεση. “Κύριε Νίκο, έχουμε σοβαρό πρόβλημα. Εδώ υπάρχουν συνταγές για άσχετα φάρμακα. Υπέρογκα ποσά. Μέχρι και viagra σας έχουν γράψει. Πρέπει οπωσδήποτε να πάτε να το δηλώσετε πριν βρεθείτε μπλεγμένος για συνεργεία σε κύκλωμα υπερσυνταγογράφησης”, του είπε ο γιατρός έκπληκτος. Από όλο αυτό, το μόνο που συγκράτησε ο παππούς ήταν το μπλε χάπι. “Viagra; VIAGRA; Εγώ viagra;” άστραψε και βρόντηξε ο κυρ Νίκος. Ποιος είδε τον τσοπάνη και δεν τον φοβήθηκε. Έγινε έξαλλος κι όχι αδίκως. Τα νέα στο βλαχόνησο ταξιδεύουν με το φύσημα του ανέμου. “Ε όχι και να μου βγει το όνομα τώρα στα γεράματα” ξεστόμισε φεύγοντας φουριόζος από το ιατρείο. Έκτοτε είναι απαρηγόρητος, αλλά εμένα αυτό που με ανησυχεί είναι το περίεργο μειδίαμα που έχει καρφιτσωθεί στο πρόσωπο της γιαγιάς. Σαν να του λέει “Ποιος τρίβεται τώρα στην γκλίτσα του τσοπάνη ε;”

*Αναδημοσίευση από www.eyedoll.gr