Αμαρτίες

Η κουρτίνα στο σαλόνι μου είναι γεμάτη λουλούδια. Με τον κατάλληλο φωτισμό και με λίγη κούραση πέραν της συνηθισμένης, νιώθεις πως είσαι σε μπαχτσέ. Πίσω από αυτόν τον υφασμάτινο φράχτη, υπάρχει ένας άλλος κόσμος. Κι όμως. Αυτή τη στιγμή που σας γράφω, αυτός ο κόσμος έχει πάρει θέση απέναντί μου και φλέγεται σε κάδρο 27 ιντσών. Απο μακριά ο ουρανός του κέντρου είναι σαν τασάκι με ξεχασμένο τσιγάρο. Αν βάλετε και το αίμα, τότε έχετε και λίγο κραγιόν στη γόπα. Αν πολλαπλασιάσετε τις γόπες, τότε έχετε μεταφερθεί αυτομάτως λίγα μέτρα πιο πάνω. Στο εντευκτήριο της Βουλής. (more…)

Ο καιρός, λένε, έχει γυρίσματα. Εγώ το πιστεύω. Μόνο που δεν ακολουθεί σενάριο ή σκηνοθετική γραμμή. Οι περισσότεροι το αγνοούν αυτό. Και ανάμεσα τους είναι και οι φίλοι μου. Τους θυμάμαι όλους πριν δυο χρόνια να ζουζουνίζουν μες στ’ αυτιά μου σαν ενοχλητικές μύγες επειδή δεν έχω αυτοκίνητο και δεν οδηγώ. Ε, ναι, λοιπόν, το ομολογώ. Είμαι μεταφορικά αναλφάβητη. Δεν ξέρω να οδηγώ. Μήτε αυτοκίνητο, μήτε μηχανάκι. (more…)