Καζάνι

Ο Τζιμάκος έλεγε σε μια παράστασή του “Παιδιά θυμηθείτε, στη Νέα Τάξη πραγμάτων, τα πράγματα είμαστε εμείς”. Θα συμφωνήσω 100% μαζί του και μάλιστα θα το συγκεκριμενοποιήσω. Είμαστε τραπέζια με τέσσερα πόδια. Κάθε πόδι αντιστοιχεί και σε ένα βασικό τομέα της ζωής μας. Υγεία, έρωτας, οικογένεια, δουλειά. Η σειρά τυχαία. Κι επειδή λοιπόν κανένας δεν θέλει ένα τραπέζι που κουνιέται με κίνδυνο να πέσουν κάτω όλα τα μπιμπελό, πρέπει όλα αυτά να ισορροπούν μεταξύ τους. (more…)

Ο Γιώργος Παπανδρέου ετοιμάζεται να συναντήσει τον Σαρκοζί στο Παρίσι προκειμένου να τον ενημερώσει για τις ελληνικές θέσεις εν όψει της Συνόδου Κορυφής στις 25 Μαρτίου στις Βρυξέλλες. Είναι από τις λίγες φορές που θα ευχόμουν να ήμουν κλωστή από τη γραβάτα του Γιώργου ώστε να μπορούσα να ακούσω τι θα λεχθεί μόλις σβήσουν τα φλας και οι χαιρετούρες. Κεκλεισμένων των θυρών, μακριά από τα ενοχλητικά μαγνητοφωνάκια των δημοσιογράφων, μα πιο πολύ μακριά από την όποια πιθανή εισβολή αγανακτισμένων Ελλήνων του Παρισιού, είμαι σχεδόν βεβαία πως πριν ανοίξουν την ατζέντα των καυτών οικονομικών θεμάτων, θα κουτσομπολέψουν το πρόσφατο κάζο που υπέστη ο Θεόδωρος Πάγκαλος στην εκδήλωση του Γαβρά. (more…)

Κάθε πρωί, με το που φτάνω στο γραφείο, εκτελώ με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού μια συγκεκριμένη ιεροτελεστία, ή όπως την έχω ονομάσει “το μισάωρο του παρ’ ολίγον δολοφόνου”. Ξεκινώ με την κουζίνα για πράσινο τσάι, η οποία ελέγχεται πρώτα εάν είναι άδεια για να αποφύγω τις αναγκαστικές καλημέρες στις κοπέλες. Μόλις καταφέρω και πάρω το καυτό φλυτζάνι στα χέρια μου, πάω στο γραφείο μου περπατώντας στις μύτες για να μην με πάρει είδηση το αφεντικό, το γραφείο του οποίου είναι ακριβώς προσκείμενο στο δικό μου. (more…)