eyedoll

Αυτή την ώρα που σας γράφω, στην Ευρώπη προσπαθούν να βρουν τον καλύτερο κλειδαρά μπας και ξεκλειδώσει την έκτη δόση δανείου. Προς Θεού, δεν πρόκειται να κάνω οικονομική ανάλυση. Συνεχίζω. Για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, έπρεπε να σταλούν μερικές επιστολές. Θαρρώ όλοι καταλαβαίνετε τι εννοώ. Ναι, η υπογραφή Σαμαρά. Μια ολόκληρη χώρα είχε αφήσει κατά μέρος τις φανουρόπιτες και προσευχόταν στον Άγιο Μπικ μπας και πιάσει ο Αντώνης το στυλό να υπογράψει πια αυτή την αναθεματισμένη επιστολή. (more…)

Έχω την αίσθηση πως ο Iggy Pop τραγουδάει λες και σου κάνει χάρη. Με μια δόση τσαντίλας και δυο κουταλιές τρέλας. Βλέπεις τη διαστροφή στο μάτι του την ώρα που είναι στο μικρόφωνο και σου δίνει την εντύπωση πως εάν δεν υπήρχε αυτό να στέκεται ως εμπόδιο στην μέση, ευχαρίστως θα έφτυνε στα μούτρα σου. Με λίγα λόγια, πληροί όλες τις προϋποθέσεις για να τον αγαπήσω. Όταν δε, ακούω το “I wanna be your dog”, νιώθω πως μπαίνουν δαιμόνια μέσα μου και τσιμπάνε τα νεύρα μου με τα νύχια τους. (more…)

Έχω ένα κουτί με τίποτα. Άφθονα τίποτα, άνευ ημερομηνίας λήξεως. Βγάζω ένα κατά καιρούς και το ρίχνω πάνω στους ώμους μου σαν πανωφόρι. Είναι τόσο βαρύ που χαράζω τα πλακάκια λες και σέρνω σιδερένια μπάλα. Βυθίζομαι στον καναπέ και αφήνω το τίποτα να στάξει στο χαλί. Οι τοίχοι του σαλονιού, αν και διακοσμημένοι με καλλιτεχνίες μου, μοιάζουν κενοί. Κι αυτοί τίποτα. Το ταβάνι, που σε άλλες περιπτώσεις είναι ο τέλειος συνομιλητής, δεν βγάζει άχνα. Κι αυτό τίποτα. (more…)

“Δεν είμαι καθόλου ρομαντικός. Δεν γέρασα τόσο ακόμα”. Αυτή η πρόταση του Όσκαρ Ουάιλντ θα μπορούσε να αντιφεγγίζει τύπου tattoo πάνω στο κορμί μου σαν φάρος στο ύψος της καρδιάς. Ως άνθρωπος της λογικής που είμαι, δεν θα μπορούσε να είναι και αλλιώς. Λούτρινα αρκουδάκια, τριαντάφυλλα, αναμμένα κεριά και λοιπά ρομαντικά αντικείμενα που χρησιμοποιούνται στην ιεροτελεστία του καταπιεσμένου έρωτα, με αρρωσταίνουν. Δυστυχώς, όχι με τον τρόπο που θα το απολάμβανα. (more…)

Αν ο μισός μου βιος βρίσκεται γιατρέ στα 65 τετραγωνικά του διαμερίσματός μου, ο άλλος μισός στο πατρικό μου βρίσκεται. Για την ακρίβεια, το παρελθόν μου αναπαύεται στην αποθήκη των γονιών μου και το μέλλον μου στο πατάρι. Εδώ έχω μόνο το παρόν μου. Kι όπου μέλλον βάλτε τα προικιά μου. Κουβέρτες, σεντόνια, τραπεζομάντηλα κι αμέτρητα σεμέν από τα χέρια της γιαγιάς. Ειδικά αυτά τα τελευταία, είναι 100% βέβαιο πως θα μείνουν αχρησιμοποίητα. Όχι γιατί είναι πλέον ντεμοντέ, αλλά βλέπετε η τεχνολογία δεν αγαπάει τις παραδόσεις. (more…)