eyedoll

Η ζωή είναι πάντα ωραία στις διαφημίσεις. Είναι απολύτως λογικό. Πατούν πάνω σε στερεότυπα. Ενίοτε τα δημιουργούν. Το σίγουρο είναι πως παρουσιάζουν το ιδεατό. Η οικογένεια γευματίζει χαρούμενη, οι γονείς χαχανίζουν χαριτωμένα όταν τα παιδιά κάνουν σκανταλιές και τα ζευγάρια αποκοιμιούνται αγκαλιασμένα. Αν κλείσουμε όμως τα μάτια και καθρεφτίσουμε τις εμπειρίες μας πάνω σ’ αυτά που προβάλλουν οι διαφημίσεις, θα ακούσουμε την κατάθλιψη να μας ψιθυρίζει στο αυτί σαν άλλη σειρήνα. (more…)

Ο παππούς είναι αυτό που λέμε λεβεντάντρας. Παρά τα 70 του χρόνια, περιφέρεται ακούραστος γύρω-γύρω σαν ζουζούνι που το παγίδευσες σε βάζο. Τρέχει στα αμπέλια, μετά στις ελιές, το σπάει το μεσημέρι με σιέστα, ενώ το απόγευμα καβαλάει το μηχανάκι και πάει να βρει πελάτες για τα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Κάπου στο ενδιάμεσο της ημέρας, επιδιορθώνει και χτίζει. Αν τα φέρει έτσι η κακιά ώρα και δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να βάλει το χέρι του, το δημιουργεί. Ή μάλλον, το καταστρέφει για να το φτιάξει. Ένας κανονικός δαίμονας της Τανζανίας. Άλλες γενιές αυτές θα μου πείτε. Και θα έχετε απόλυτο δίκιο. (more…)

Τι θέλει ο κόσμος λένε; Ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του. Τα πράγματα δεν είναι όμως τόσο απλά όσο δείχνουν. Μπορεί αυτό το κεραμίδι να σταθεί αφορμή για βαθιές φιλοσοφικές αναζητήσεις. Μπορεί όμως οποιοδήποτε κεραμίδι να προσφέρει τέτοιες υπηρεσίες; Η απάντηση είναι απερίφραστα όχι. Πρέπει να πληροί κάποιες προϋποθέσεις και το δικό μου χτυπάει δέκα με τόνο στον έλεγχο. (more…)

Υπάρχει μία μικρή ιστορία που αποτελεί τον υπέρτατο ύμνο στην αγάπη της μάνας. Μας την έλεγαν συχνά στο κατηχητικό. Για την ακρίβεια, σε συχνότητα αντιβίωσης. Όπως καταλαβαίνετε, έως και σήμερα την θυμάμαι καλύτερα κι από τον αριθμό της ταυτότητάς μου. Πάει κάπως έτσι: Κάποτε υπήρχε ένα παλικάρι το οποίο ήταν σφόδρα ερωτευμένο με μία κοπέλα. Ήθελε να την παντρευτεί και της έλεγε πως θα έκανε τα πάντα για να της αποδείξει την αγάπη του. Εκείνη λοιπόν του ζήτησε να φέρει την καρδιά της μάνας του. Εκείνος, χωρίς δεύτερη σκέψη, πήγε ως το σπίτι του, ξερίζωσε την καρδιά της μαμάς του κι έτρεξε να της την πάει. Στο δρόμο, κάπου σκόνταψε από την βιασύνη του κι έπεσε κατάχαμα. Τότε ακούστηκε η φωνή της μάνας μέσα από την καρδιά που κειτόταν μερικά μέτρα πιο μακριά: “Χτύπησες παιδί μου;”. (more…)

Πιστεύετε πως αν σας δινόταν η ευκαιρία να κάνετε κακό σε κάποιον χωρίς όμως να υποστείτε τις συνέπειες του νόμου, θα το κάνατε; Κι όταν λέω κακό, δεν εννοώ βέβαια να του φάτε το μπιφτέκι του. Ούτε να του χαράξετε το αυτοκίνητο με τα κλειδιά σας. Μιλάω για σωματική βλάβη. Να τρέξει το αίμα του πάνω στο δέρμα σας σαν ιδρώτας κάτω από τον καυτό ήλιο. Να ακούσετε την αγωνιώδη κραυγή του θύματος σαν ωσαννά από στόματα αγγέλων. Να αντανακλαστεί ο τρόμος του στα μάτια σας λες και είναι ο καθρέφτης της κακιάς μητριάς στη Χιονάτη. Καλά, ας μην απαντήσετε τώρα. Θα πείτε ψέματα και αυτό θα μετρήσει αρνητικά στο point system για την είσοδο στον Παράδεισο. Αρκεί που το έχετε φανταστεί έστω μια φορά στη ζωή σας. (more…)